'' ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ '' (από τον Βασίλη Χαριζάνη)
'' ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ '' (από τον Βασίλη Χαριζάνη)
ΔΕΥΤΕΡΑ 16 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015
Ο συγγραφέας Στέργιος Γούναρης ήρθε από το Μόναχο στην Ελλάδα και συγκεκριμένα,στη συμπρωτεύουσα για να παρουσιάσει το τρίτο κατά σειρά βιβλίο του με τον τίτλο '' Εκεί που οι θεοί πίνουν κοκτέιλ'' και το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις ''Πηγή''.Η παρουσίαση έλαβε χώρα στο φιλόξενο χώρο της καφετέριας ''Ζώγια'' κι αρκετός κόσμος τίμησε με την παρουσία του τον συγγραφέα.
Το βιβλίο προλόγισε ο βραβευμένος συγγραφέας Νίκος Τακόλας και τόνισε ιδιαίτερα το γεγονός ότι ο Στέργιος Γούναρης δεν ακολουθεί τις γνωστές λογοτεχνικές νόρμες,αλλά καταργεί τις καθιερωμένες δομές και φόρμες και προβαίνει σε μια γενικότερη αποδόμηση της λογοτεχνίας όπως την έχουμε συνηθίσει.Ανέφερε πως ο συγγραφέας παρακινεί τον αναγνώστη να μελετήσει ενδελεχώς τον εαυτό του και να καταλήξει ο ίδιος σε συμπεράσματα για τον τρόπο που επιθυμεί να ζήσει τη ζωή του.Κλείνοντας,ο Νίκος Τακόλας πρόσθεσε πως πρόκειται για ένα βιβλίο που προσφέρει όχι μόνο άφθονο γέλιο και ψυχαγωγία στον αναγνώστη,αλλά και βαθιά σκέψη και προβληματισμό.
Στη συνέχεια,πήρε το λόγο ο ίδιος ο συγγραφέας κι είπε πως βασική του επιδίωξη ήταν να γράψει ένα βιβλίο με δική του προσωπικότητα.Κάτι που δεν θα είχε την παραμικρή σχέση με τα περισσότερα μυθιστορήματα που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στην αγορά.Ο Στέργιος Γούναρης υπογράμμισε πως στόχος του ήταν να φιλοσοφήσει με ευχάριστο τρόπο κι ότι προσπάθησε να διαλύσει τις ηθικές αρχές κι αξίες με το αλάτισμα του χιούμορ.Ανέφερε πως το κεντρικό θέμα που πραγματεύεται το βιβλίο είναι το κυνήγι της ηδονής κι ότι ο ίδιος πιστεύει ότι η ηδονή είναι το κερασάκι στην πολυόροφη τούρτα της σοφίας.Τέλος,συμπλήρωσε πως το ηθικό δίδαγμα του βιβλίου είναι να λατρεύουμε τη μοναδικότητά μας κι ότι η αποδοχή κι η αγάπη για τον ίδιο μας τον εαυτό μπορεί να οδηγήσει στην πολυπόθητη ευτυχία.
Εκεί που οι Θεοί πίνουν κοκτέιλ - Παρουσίαση του βιβλίου στην Θεσσαλονίκη.
Η πρώτη παρουσίαση του καινούργιου μου βιβλίου, θα γίνει στην Θεσσαλονίκη στο cafe Ζώγια (Κομνηνών 18 & Τσιμισκή) Δευτέρα 16 Νοέμβρη, στις 19.30.
Την παρουσίαση θα ανοίξουν ο ψυχολόγος και συγγραφέας Γεώργιος Ιωαννίδης και ο συγγραφέας Νίκος Τακόλας.
http://www.e-shop.gr/ekei-poy-oi-theoi-pinoyn-kokteil-p-BKS.0020554
Την παρουσίαση θα ανοίξουν ο ψυχολόγος και συγγραφέας Γεώργιος Ιωαννίδης και ο συγγραφέας Νίκος Τακόλας.
Πώς θα σας φαινόταν, εάν από την ρουτίνα της καθημερινότητας σας, ξαφνικά, βρισκόσασταν σε τροπικές παραλίες, κάτω από την σκιά φοινικόδεντρων να πίνετε δροσερά κοκτέιλ παρέα με Θεούς και Αμαζόνες;
Γελάτε ε; Το θεωρείτε υπερβολική φαντασία όλο αυτό;
Προσέξτε, όμως, πως γελάει με την αντίδραση σας και ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, όταν το να πίνει κοκτέιλ με Θεούς και Αμαζόνες, ήταν απλά μία από τις αμέτρητες εμπειρίες που έζησε μέσα σε λίγες ημέρες.
Μία ανορθόδοξη περιπέτεια ξαφνικά τον έφερε αντιμέτωπο με σεξομανείς σοφούς, αυτοεξόριστους ινδιάνους, μυστικές αποικίες, ερωτικά απωθημένα και μυστηριακές εξαφανίσεις.… Η περιπέτεια αυτή τον έκανε να πιστεύει, πλέον, στην εύθυμη και ονειρική πλευρά της ζωής και να ξεχάσει για πάντα τις ημέρες της βαθιάς του εφιαλτικής θλίψης….
Το καινούργιο μου μυθιστόρημα στο φεστιβάλ βιβλίου στο Ζάππειο
Το καινούργιο μου μυθιστόρημα μόλις κυκλοφόρησε και βρίσκεται ήδη στο φεστιβάλ βιβλίου στο Ζάππειο. Μπορείτε να το βρείτε στο ''περίπτερο 23'' των εκδόσεων ''Πηγή - iWrite'' μέχρι τις 11 Οκτ.
Εκεί που οι Θεοί πίνουν κοκτέιλ:
Πως θα σας φαινόταν, εάν από την ρουτίνα της
καθημερινότητας σας ξαφνικά βρισκόσασταν σε τροπικές παραλίες, κάτω από τη σκιά φοινικόδεντρων να πίνετε δροσερά κοκτέιλ παρέα με Θεούς και Αμαζόνες;
Γελάτε ε; Το θεωρείτε υπερβολική φαντασία όλο
αυτό;
Προσέξτε, όμως, πως γελάει με την αντίδραση σας
και ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, όταν το να πίνει κοκτέιλ με Θεούς και
Αμαζόνες, ήταν απλά μία από τις αμέτρητες εμπειρίες που έζησε μέσα σε λίγες
ημέρες. Μία ανορθόδοξη περιπέτεια ξαφνικά τον έφερε
αντιμέτωπο με σεξομανείς σοφούς, αυτοεξόριστους ινδιάνους, μυστικές αποικίες,
ερωτικά απωθημένα και μυστηριακές εξαφανίσεις… Η περιπέτεια αυτή τον έκανε να
πιστεύει, πλέον, στην εύθυμη και ονειρική πλευρά της ζωής και να ξεχάσει για
πάντα τις ημέρες της βαθιάς του εφιαλτικής θλίψης...
Σ. Γούναρης
Κάποιες νύχτες
Υπήρχαν κάποιες νύχτες στη ζωή του, που
είχαν εγκατασταθεί μόνιμα στη μνήμη του και στη καρδιά του..
Κάποιες μυστηριώδεις νύχτες με βροχή και
μοναξιά..
Κάποιες νύχτες με ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα,
που ένιωθε την αφύπνιση, τη ζωντάνια και την ευφορία της μοναδικής οντότητας
του να ξεχειλίζουν μέσα του..
Μία ατελείωτη αυτόματη ενδοσκόπηση στη καρδιά του και στο Είναι του γινόταν εκείνες τις νύχτες που τον έκαναν να
νιώθει ότι γινόταν ένα με όλο τον κόσμο. Mε όλα τα αντικείμενα, με όλες τις
μορφές ζωής που υπήρχαν κοντά του, αλλά και μακριά του..
Κάποιες νύχτες η κοσμική ενέργεια και η
παγκόσμια συνείδηση τον διαπερνούσαν ολοκληρωτικά..
Κάποιες τέτοιες νύχτες ένιωθε την σοφία του
Είναι του να φανερώνεται μεγαλόπρεπα μέσα στο λυκόφως..
Κάποιες νύχτες ακαθόριστα ρίγη και ξεχασμένα
συναισθήματα τον κατέκλυζαν και η ορθότητα των σκέψεων και των αποφάσεων του
εκείνες τις στιγμές ήταν υπεύθυνες για τη μελλοντική ζωή του..
Κάτι τέτοιες νύχτες ένιωθε την έννοια και
τη σημασία της αγάπης..
Κάποιες νύχτες αναπολούσε την οικογένεια
του, τους γονείς του, τα αδέρφια του και όλα τα αγαπημένα του πρόσωπα..
Κάτι τέτοιες νύχτες λησμονούσε τα παιδικά
του χρόνια..
Κάτι τέτοιες νύχτες καταλάβαινε την αξία της
αγάπης και της αφοσίωσης..
Κάποιες νύχτες του φανερωνόταν η
σημαντικότητα της ελευθερίας, της υγείας και της μοναδικότητας..
Κάποιες νύχτες τα θυμόταν όλα..
Κάποιες νύχτες τα ξεχνούσε όλα..
Κάποιες νύχτες περίμενε εκείνες τις νύχτες
να ξανά’ρθουν...
Σ. Γούναρης
Στιγμές ανάπαυλας και καθαρότητας (Αποφθέγματα 46-50)
(46)
Η συμπόνια είναι αρετή της γυναίκας. Ο άντρας ακόμα πειραματίζεται μαζί της.
(47)
Η σοβαροφάνεια είναι η
μάσκα του γελοίου και του άξεστου.
(48)
Το να κάνεις μία χάρη,
συνήθως σημαίνει ότι περιμένεις να δεχτείς μελλοντικά την ανταπόδοση της.
(49)
Η φυσικότητα, ο αυθορμητισμός και η αυτογνωσία είναι ο δρόμος που σε επιστρέφει στο αληθινό σου Εγώ.
(50)
Κρίνε για να κριθείς!
Έτσι θα γίνεις και εσύ καλύτερος, αλλά και αυτοί που κρίνεις..Σ. Γούναρης
Στιγμές ανάπαυλας και καθαρότητας (Αποφθέγματα 41-45)
(41)
Το
να αντεπιτίθεσαι, σημαίνει ότι θέλεις
να κρατήσεις ακέραια τα όρια σου. Μία
σταθερή αντεπίθεση είναι καθαρά θέμα
υπερηφάνειας και κυριότητας.
(42)
Η
ποίηση είναι χρήσιμη μόνο σε αυτούς που
έχουν δεχτεί κάποια ερωτική απόρριψη.
(43)
Μην
κουράζεσαι να δείξεις στους άλλους τι
είσαι, άσε να το καταλάβουν μόνοι τους αυτοί που πρέπει να το καταλάβουν.
(44)
Πόσο κοινές και λανθασμένες είναι οι σκέψεις που κάνουν οι περισσότεροι άντρες για τις γυναίκες. Πόσο πολύ έχουν ανάγκη να τις μειώνουν, για να νιώθουν αυτοί καλύτεροι..
(45)
Η καθημερινή, συνεχόμενη παρατήρηση του εαυτού μας. Μία αιώνια καταδίκη ή μία αιώνια ευλογία;
Σ. Γούναρης
Στιγμές ανάπαυλας και καθαρότητας (Αποφθέγματα 36-40)
(36)
Η
μέθη βοηθάει στη παρατήρηση του εαυτού
μας από μία ουδέτερη θέση. Τον παρατηρούμε
να κάνει το δικό του παιχνίδι, αδιαφορώντας
για εμάς.
(37)
Τα
άπλυτα και βρώμικα δόντια προδίδουν
ότι κάποιος απέχει από την συντροφικότητα
και από την σεξουαλική επαφή με το άλλο
φύλο.
(38)
Μόνο
οι γυναίκες και οι στιγμές έντονου
κινδύνου μπορούν να ανεβάσουν κατακόρυφα
την αδρεναλίνη ενός άντρα.
(39)
Τα
νεύρα και οι μύες είναι τα απαραίτητα
όργανα, για να εκφράζουμε τις εντονότερες
σκέψεις και τις εντονότερες ψυχολογικές
καταστάσεις μας στους άλλους.
(40)
Η
μόνη λύση στα κοινωνικά αδιέξοδα και
στον σκοταδισμό που επικρατεί, είναι
μία ευκρινής και λεπτομερής αναδιοργάνωση
των πάντων, ώστε να δοθούν αλλού οι αξίες
και τα αξιώματα.
Σ. Γούναρης
Στιγμές ανάπαυλας και καθαρότητας (Αποφθέγματα 31-35)
(31)
Η διακριτικότητα είναι
σημάδι μίας ευγενικής και μορφωμένης ψυχής.
(32)
Ακολούθησε το αστέρι σου, όσο μακρινό και να είναι.
(33)
Η κατανόηση, το χιούμορ
και η δυνατή θέληση είναι οι αρετές που πρέπει να έχει ένας άντρας για να τον
ερωτευτεί αληθινά μια γυναίκα.
(34)
Ο φανατισμένος είναι απλά το φερέφωνο ενός συστήματος ή μιας ιδέας, χωρίς προσωπική βούληση και χωρίς την ελευθερία της προσωπικής επιλογής. Ένας πνευματικά νεκρός..
(35)
Αρχικά, ασυνείδητα επιλέγουμε και συμφωνούμε με έναν συγγραφέα, όπως ασυνείδητα απορρίπτουμε και διαφωνούμε με κάποιον άλλον. Στην συνέχεια, αυτή τη διαλογή τη κάνουμε συνειδητά, ξέροντας πλέον ότι συμφωνούμε με έναν συγγραφέα επειδή οι απόψεις του είναι πιο κοντά στο δικό μας πνεύμα και στη δική μας ιδιοσυγκρασία.
Σ. Γούναρης
Ο παρεξηγημένος εγωισμός
Στην πραγματικότητα, η
συμβουλή όλων των σοφών του κόσμου
(εκτός ελάχιστων) που διαλαλούσαν ότι μόνο στην περίπτωση που εξαλειφθεί το Εγώ,
θα μπορούσε ένας άνθρωπος να δει την πραγματικότητα και την αλήθεια, χωρίς
προσωπικό φιλτράρισμα (που καθώς έλεγαν έφερνε άμεσα τον περιορισμό) είναι απλά
ένα τέχνασμα, που έχει τα αποτελέσματα που έχουν όλα τα κοινωνικά, πολιτικά και
θρησκευτικά συστήματα και το αποτέλεσμα αυτό είναι η αποδυνάμωση και η εξάλειψη
της διαφορετικότητας του κάθε ανθρώπου.
Πώς είναι δυνατόν να δεις την ομορφιά, όταν
δεν είναι το δικό σου πρίσμα μπροστά στα μάτια σου; Αυτό που θα δεις θα είναι
μία αντικειμενικότητα και τίποτα παραπέρα, μια αντικειμενικότητα που είναι η
πραγματικότητα όλων. Είναι μία αντικειμενικότητα που έχεις διαβάσει σε βιβλία,
κάτι που σου έχουν περιγράψει! Τίποτα από αυτά δεν κρατάει την ιδιαιτερότητα
του, αν δεν το φιλτράρεις με τα δικά σου μάτια. Μιλάμε φυσικά για οτιδήποτε
περιέχει εικονικά κάτι συναισθηματικό και είναι διαθέσιμο για διαφορετικές
ερμηνείες και όχι για κάτι που δεν μπορεί να φιλτραριστεί υποκειμενικά, δηλαδή
ένα μνημείο, ένα αξιοθέατο η ένα τοπίο (σε περίπτωση που δεν τυγχάνει να έχεις αναμνήσεις
από όλα τα παραπάνω). Εκεί σπάνια λοιπόν, βλέπεις κάτι διαφορετικό και αυτό
συμβαίνει (το να δεις κάτι από αυτά διαφορετικά) μόνο σε περιπτώσεις που
βρίσκεσαι σε άλογη έντονη συναισθηματική κατάσταση (τότε βλέπεις διαστρεβλωμένα)
ή όταν έχεις κάτι παραπάνω από τις μέσες γνώσεις για εκείνο που βλέπεις και
κατά επέκταση το δέχεσαι με διαφορετικό ενθουσιασμό ή με διαφορετική
καταφρόνια.
Οτιδήποτε και να είναι αυτό που βλέπεις με τα
δικά σου μάτια και όπως και να το δέχεσαι αυτό, ποτέ να μην το απορρίψεις και
ποτέ να μην τρομάξεις! Αυτό που σε εκπλήσσει ουσιαστικά, είναι ο ίδιος σου ο
εαυτός και το καθρέφτισμα του που σου φανερώθηκε, εξαιτίας των εξωτερικών
ερεθισμάτων που δέχτηκες. Σε περίπτωση που δεν δέχεσαι την αντίδραση σου, να
είσαι σίγουρος ότι απορρίπτεις το ίδιο σου το Είναι και απομακρύνεσαι από αυτό.
Σκοπός κάθε ανθρώπου, είναι να καταλάβει και να νιώσει την αλήθεια του. Όταν
αυτή η αλήθεια θέλει να σου φανερωθεί, ποτέ σου μην διστάσεις να την δεχτείς. Καλή,
κακή, άσχημη, όμορφη ότι και να είναι η αλήθεια σου, θα πρέπει να την δεχτείς.
Σε περίπτωση που καταλάβεις, ότι μέσα σου κρύβεις κάτι τερατώδες και άσχημο και
μόνο το ότι θα το ξέρεις θα σε γαληνέψει και θα σε καλυτερέψει. Μόνο όταν
γνωρίζουμε αληθινά τα θετικά μας και τα αρνητικά μας, μπορούμε να αλλάξουμε και
να γίνουμε αυτό που είμαστε και κατά επέκταση καλύτεροι και δυνατότεροι, σε
πλήρη αρμονία με το Είναι μας και κυρίως σε θέση ισχύος απέναντι στην κοινωνική
μας συμπεριφορά.
Υπάρχουν άνθρωποι, που δεν
μπορούν να δεχτούν την αλήθεια του Είναι τους και με δισταχτικότητα, αλλά
σταδιακά θάβουν το Είναι τους κάτω από την αντικειμενικότητα. Δέχονται πιο
εύκολα την άποψη ενός συστήματος ή μίας αυθεντίας και νιώθουν ολοκληρωμένοι με
αυτόν τον τρόπο! Βασικά κριτήρια για να καταλάβετε αν κάποιος έχει αρνηθεί τον Είναι
του, είναι να διαπιστώσετε αν αυτός ο κάποιος, δεν μπορεί να μείνει πολλές ώρες
είτε πολλές μέρες μόνος του και αισθάνεται ανήσυχος χωρίς να έχει κάτι να κάνει
ή να σκεφτεί, ζητώντας έτσι απεγνωσμένα την συντροφικότητα των άλλων, για να
καλύψει την κενότητα του. Άλλο κριτήριο, είναι η ένταση που δείχνει αυτό το
άτομο, όταν υπερασπίζεται απόψεις και θεωρίες άλλων (δεν αναφέρομαι στην
υπεράσπιση κάποιου, όταν το δίκιο είναι με το μέρος του και αυτός έχει
αδικηθεί) και προσπαθεί να δεχτεί τα εύσημα για τον ίδιο του τον εαυτό (για να
νιώσει γεμάτος με πνευματικότητα). Ένα
τρίτο κριτήριο είναι η χοντροκοπιά που τον χαρακτηρίζει αλλά και η έλλειψη
διακριτικότητας και προσωπικού στυλ.
Όλοι
αυτοί οι «θαμμένοι» έχουνε αυτή την δυσωδία και την ρετσινιά του μετρίου πάνω τους,
που τους κάνει να ξεχωρίζουν από μεγάλη απόσταση, αποφύγετε τους λοιπόν γιατί
όλο και κάτι θα θέλουν να αρπάξουν από εσάς. Σε όλους αυτούς τέσσερα στοιχεία
είναι κοινά ꞉ η κακία, η ζήλεια, η μιζέρια και ο φανατισμός!
Σε πλήρη αντιστάθμιση αυτής της κατάστασης,
έρχεται η καθαρή ευωδιαστή αύρα ενός ανθρώπου, που έχει βρει και έχει αγαπήσει
το Είναι του. Δεν χρειάζεται μεταμορφώσεις και μακρόχρονες ταλαιπωρίες, το μόνο
που είναι απαραίτητο για να μπορέσεις να έχεις και εσύ το σίγουρο βήμα και την
ήρεμη αυτοπεποίθηση ενός υπέρ-γήινου ανθρώπου. που έχει αγκαλιάσει το Εγώ του,
είναι η ενδοσκόπηση. Ο βασικός σκοπός είναι η αλλαγή, να αλλάξουμε την
πνευματική κατάσταση μας δηλαδή. Η αλλαγή εδώ ορίζεται σαν
αλλαγή δέρματος, ας ακολουθήσουμε το αξιόλογο παράδειγμα των φιδιών και για
διαφορετικούς λόγους βεβαίως, ας πετάξουμε μακριά το παλιό μας δέρμα που μας
φόρεσε η κοινωνία και ας αφήσουμε να αναδειχθεί το δικό μας μοναδικό χρωματιστό
δέρμα! Ας τυλιχθούμε στην μοναδικότητα της ανεπανάληπτης ευθυμίας μας. Ας
τυλιχτούμε στην φυσικότητά μας. Διώξτε λοιπόν το βρώμικο παλιό δέρμα, που
σφίγγει καθημερινά όλο και πιο πολύ πάνω σας. Πετάξτε μακριά τα πιστεύω, τις
προκαταλήψεις, τους φόβους, τις συνήθειες, την ηθική, τον πεσιμισμό, τη
μετριότητα και όλα τα υπόλοιπα, που σας κρατάνε μακριά από την δική σας ομορφιά
και την δική σας μοναδικότητα! Μακριά από το μοναδικό και γεμάτο εκπλήξεις
μονοπάτι της ζωής σας..
Είναι μεγάλος λάθος αυτή η παρεξήγηση, που
υπάρχει γύρω από αυτούς που έχουν αγαπήσει το Είναι τους και σαν συνέπεια
αναδύθηκε έντονα και δυναμικά το Εγώ τους, παραμερίζοντας το Αυτό. Ένα Εγώ, δεν
είναι απαραίτητα κάτι επικίνδυνο και επιβλαβές, απλά επειδή είναι υπερήφανο,
σκληρό, ελεύθερο και μοναδικό. Να κάτι, που πρέπει να βάλετε καλά στο μυαλό
σας! Το Εγώ του καθενός, είναι η κύρια αρετή του και το κύριο όπλο του. Όταν
κάποιος αγαπάει το Εγώ του, αυτό τον κάνει ήρεμο και δυνατό.
Η αδιαλλαξία, η ηλιθιότητα και η κακία
κάποιου δεν έχουν να κάνουν με το εκ γεννησιμιού Εγώ του, αλλά με την αρχικές επιρροές
που πήρε από την κοινωνία και το περιβάλλον που έζησε σε μικρή ηλικία και είχαν
ως αποτέλεσμα την διαστρέβλωση του Εγώ του (ας μην υποτιμήσουμε εδώ τις καλές
και σημαντικές επιρροές βοήθειας που δέχεται το Εγώ σε μικρή ηλικία από την
οικογένεια, με την μορφή της αγάπης και της ανατροφής και από το σχολείο με την
μορφή της μόρφωσης και της ομαδικής εξοικείωσης, πράγματα πολύ σημαντικά για
την αρχική αναγνώριση και ανάπτυξη της ταυτότητας και της κοινωνικής αποδοχής
του κάθε ατόμου). Στην συνέχεια όμως, καθώς έφτασε σε ώριμη ηλικία, το ότι
άφησε τον εαυτό του να γίνει ένα παρακμιακό, κακιωμένο τέρας, χωρίς ίχνος
εκλεπτυσμού και διακριτικότητας, είναι καθαρά δικό του λάθος. Ήξερε, ότι ήταν
ένα αποτέλεσμα επιρροών και όχι μία ξεχωριστή μοίρα και όμως άφησε τον εαυτό
του να είναι το αποτέλεσμα των αρχικών του επιρροών. Ξέρουμε καλά γιατί το
έκανε αυτό, το έκανε γιατί διάλεξε τον εύκολο και στρωμένο δρόμο. Το φταίξιμο
πέφτει εντελώς πάνω του λοιπόν, γιατί είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του όπως είναι
ο καθένας μας. Το να μην βρει τον δρόμο του Είναι του, τον ανάγκασε να ψάξει
τον δρόμο της θέσης του στην κοινωνία. Προσπάθησε να ανέβει κοινωνικά επίπεδα,
για να εξουσιάζει τους υπόλοιπους και να νιώσει ικανοποίηση, αυτό όμως δεν το
ένιωσε και η οργή του έγινε μεγαλύτερη, ξεσπώντας στους γύρω του και κυρίως
στους ανθρώπους που διέφεραν από αυτόν, που είχαν κάτι παραπάνω από αυτόν, που
τουλάχιστον είχαν τον εαυτό τους.
Ο εγωισμός, μας βοήθησε να αγγίζουμε
καθημερινά την ευφορία της δύναμης, την σιγουριά της αυτογνωσίας, την πολλαπλότητα
των επιλογών και των αλλαγών μέσα μας, την γαλήνη της αυτοπεποίθησης μας και
την ζωντανή φαντασίωση της πιο ανθρώπινης ανθρωπότητας που θα μπορούσαμε να
δούμε να προβάλλει στο μέλλον. Ο εγωισμός μας βοήθησε να βρίσκουμε πάντα
καταφύγιο, ασφάλεια και δύναμη μέσα μας, όσο δύσκολες και να ήταν κάποιες
στιγμές της ζωή μας και όσο πόλεμο και χτυπήματα και αν δεχτήκαμε. Ο εγωισμός,
μας βοήθησε να ερμηνεύσουμε μοναδικά τον κόσμο και να ονειρευτούμε αυτό που
ονειρεύονται οι ποιητές και φθονούν οι υπάνθρωποι των θρησκειών και των
συστημάτων, δηλαδή την αγάπη, την ευτυχία, την δύναμη και την αρμονία μέσα μας
αλλά και στα πάντα έξω από εμάς.!
Σ. Γούναρης
Στιγμές ανάπαυλας και καθαρότητας (Αποφθέγματα 26-30)
(26)
Πολύ συχνά πρέπει να
φοράς την μάσκα του αδαή και του ουδέτερου για να καλύψεις τις γνώσεις σου.
(27)
Όταν ο ένας φίλος
γνωρίζει την δύναμη του φίλου του και δεν την έχει φοβηθεί ποτέ, έστω και αν
ξέρει ότι θα διακοπεί αυτή η φιλία, τότε η φιλία τους είναι αληθινή.
(28)
Η αγανάκτηση και η μη
ανέχεια είναι ανάλογη της υπερηφάνειας του κάθε ανθρώπου και του κάθε έθνους.
(29)
Η υπομονή μίας
υποτιμητικής για εμάς κατάστασης, δείχνει την επιμονή που έχουμε για να ζήσουμε
μία ανταμοιβή αργότερα.
(30)
Είναι δύο οι λόγοι, που
υπερασπιζόμαστε κάποιον που είναι σε δύσκολη θέση και βρίσκεται σε μεγάλη
αμηχανία, ανίκανος να προστατεύσει τον εαυτό του. Ο πρώτος λόγος είναι η αληθινή
συμπάθεια που νιώθουμε για αυτό το άτομο και είναι δική μας ανάγκη να τον
υπερασπιστούμε. Ο δεύτερος λόγος είναι για να ανέβουμε στα μάτια των άλλων,
αλλά και στα μάτια του ίδιου, εκμεταλλευόμενοι όμως την αδυναμία του.
Σ. Γούναρης
Στιγμές ανάπαυλας και καθαρότητας (Αποφθέγματα 21-25)
(21)
Η τέχνη του να ακούς
τους άλλους, χωρίς να τους διακόπτεις, δείχνει την τέχνη που έχεις στο να
ξέρεις πότε πρέπει να μιλάς.
(22)
Πάντα υπάρχει μία άμεση
αντίδραση σε οποιοδήποτε ερέθισμα δεχόμαστε από τους άλλους ανθρώπους. Συνήθως
αυτή η αντίδραση είναι η άρνηση και η καχυποψία.
(23)
Η εναλλαγή και η μη
στασιμότητα σε διάφορες καταστάσεις και επιλογές, είναι αυτές που κρατούν το
ανθρώπινο πνεύμα υγιές και μη στάσιμο. Μόνο έτσι δεν κουράζεται, με την
εναλλαγή. Καμία μόνιμη κατάσταση δεν είναι καλή για τον άνθρωπο.
(24)
Σε όλες τις μορφές της
τέχνης και της μουσικής, ο άνθρωπος βρίσκει κομμάτια του εαυτού του μέσα τους.
(25)
Ο έξυπνος άνθρωπος
φαίνεται από το πόσο συχνά αστειεύεται, αλλά και από το πόσο σπάνια
ειρωνεύεται.
Σ. Γούναρης
Στιγμές ανάπαυλας και καθαρότητας (Αποφθέγματα 16-20)
(16)
Εάν δεν υπήρχαν οι
πόλεμοι στην ανθρωπότητα, οι γυναίκες τώρα θα ήταν δυσεύρετες.
(17)
Μία από τις τραγωδίες
του ανθρώπινου είδους είναι ότι δεν μπορεί να ξαναζήσει σε συνειδησιακό επίπεδο τα όνειρα που είδε το προηγούμενο βράδυ. Ίσως αυτό να είναι υποσυνείδητα που τον κάνει να ανυπομονεί να πέσει ξανά για
ύπνο το επόμενο βράδυ.
(18)
Όταν μία παλιά
κατάσταση δεν τελείωσε όπως εμείς το θέλαμε, αμέσως την κατατάσσουμε στις
άσχημες παρελθοντικές καταστάσεις της ζωής μας και την θεωρούμε άσχημη
ανάμνηση.
(19)
Το να υποκρίνεσαι ότι
ελπίζεις να γίνει κάτι ενώ ξέρεις ότι είναι θέμα χρόνου να γίνει, αυτό είναι
σημάδι μίας φοβισμένης, σγουριασμένης και προκατειλημμένης ανθρώπινης φύσης γεμάτης
ανάγκη για ανανέωση.
(20)
Η φιλοσοφία και η
ψυχολογία, έφεραν τον άνθρωπο πιο κοντά στην αναγνώριση του εαυτού του, τον
ώθησαν στο σημείο να χρησιμοποιήσει τον εαυτό του σαν πείραμα. Του έδωσαν έναν
καθρέφτη.
Σ. Γούναρης
Στιγμές ανάπαυλας και καθαρότητας (Αποφθέγματα 11-15)
(11)
Οι αυθεντίες και οι
δάσκαλοι πρέπει να σε οδηγούν στην θάλασσα του Είναι σου, όπου βασιλεύει η
δικιά σου αντίληψη και βούληση και όχι να σε οδηγούν στην ασφάλεια του δικού
τους λιμανιού.
(12)
Η εντιμότητα
προϋποθέτει σκληρότητα απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό.
(13)
Το πρόσωπο προδίδει
αυτό που θέλεις να πεις, πριν το πεις. Θα ήταν προτιμότερο να το πεις, πριν
φανεί ότι σκέφτηκες να μην το πεις. Έτσι
αποφεύγεις της ρυτίδες της σκέψης και της αυτοσυγκράτησης, αλλά και τα σχόλια
που θα δεχόσουν πίσω από την πλάτη σου, για το ότι δείλιασες να πεις αυτό που
σκέφτηκες ή ένιωσες.
(14)
Ο κάθε εραστής θέλει να
είναι σίγουρος ότι ο σύντροφος του εκφράζεται με υπερβολές για τα συναισθήματα
του προς αυτόν. Μόνο έτσι καθησυχασμένος με τις υπερβολές θα μπορέσει να
συνεχίσει να είναι ερωτευμένος.
(15)
Το σώμα ακολουθεί τις
σκέψεις ή οι σκέψεις ακολουθούν το σώμα;
Σ. Γούναρης
Καταξιώσεις της αγάπης και του μίσους
Κάθε θρησκευτικό και
κοινωνικό ιδεώδες που αναπροσάρμοσε την αξία της αγάπης είναι αυτό που παρερμήνευσε, με την πάροδο του χρόνου και τις απάνθρωπες μεθόδους του, σε πολύ μεγάλο βαθμό (σε
σημείο να θεωρείτε μία αντικειμενικότητα πλέον) την αληθινή της αξία. Αυτή η
παρερμηνεία και οι λόγοι που την έθρεψαν προερχόταν από σχέδια εκφυλισμού της
ανθρώπινης υπερηφάνειας, μέσω της ψυχολογικής πίεσης και κύριος σκοπός της ήταν
η αποδυνάμωση και η θόλωση της επιλογής αυτών που θα έπρεπε αληθινά να αγαπάει
και να σέβεται ο άνθρωπος (συμπεριλαμβάνοντας μέσα και τον εαυτό του) αλλά και η
υποτίμηση της ιδιαιτερότητας αυτού του κατά φύση υπερήφανου, επιλεκτικού και
υπερευαίσθητου συναισθήματος.
Μία συνεχόμενη υποτίμηση και αστικοποίηση της
αγάπης βλέπουμε ότι τροφοδοτείται από
όλα τα μέσα, που έχουν απήχηση στον όχλο. Αυτό, όμως, δεν αναγνωρίζεται από την
κοινωνία του όχλου, η οποία, έχει ήδη βγάλει το συμπέρασμα της, βάση αυτών των
κοινωνικών-θρησκευτικών επιρροών, που είναι το εξής ꞉ όποιος δεν αγαπάει τα
πάντα γύρω του αμέσως κατατάσσεται σε μία κατηγορία μισάνθρωπων, κακόβουλων,
προβληματικών και κυρίως επικινδύνων ανθρώπων.
Η επιφυλακτικότητα απέναντι σε όλους αυτούς
τους «κακούς» είναι τεράστια, γιατί δεν συντελούν στους σκοπούς του όχλου και μπορεί
να αποβούν καρκινώματα, πάνω στο καλοκάγαθο και γεμάτο αγνότητα κορμό του. Ας
εξεταστεί, όμως, καλύτερα η μεγάλη καρδιά που έχουνε μέσα τους, όλοι αυτοί οι
υποστηρικτές της «αγάπης χωρίς διακρίσεις» και της «αγάπης με καθοδήγηση και
σκοπό».
Ποιο μάτι και ποιο αυτί, μπορεί να ακούσει
και να δει την καθαρότητα μιας υγιής κρίσης; Ποιος μπορεί να δει την υποτίμηση και
το ξεπούλημα της αγάπης; Ποιος δεν θα δεχτεί μέσα του, ότι σε κατάσταση αυτοΐασης,
το πνεύμα του δεν μπόρεσε να κάνει από μόνο του, πολλές φορές χωρίς καμία
καθοδήγηση, τις πιο ορθές κρίσεις για την αγάπη και την αξία της;
Αυτό, που αγαπιέται πλέον από τον όχλο, είναι
αυτό που δεν έχει την δύναμη να αντιδράσει στην αγάπη ή αυτό που δεν έχει την
ευκρίνεια να δει ότι αγαπιέται επιφανειακά και ψεύτικα ώστε να αντιδράσει,
ζητώντας τα δικαιώματα του σε μία αληθινή αγάπη. Μια φαινομενική αγάπη
δημιουργείται, αρχικά, λόγω των κενών, που έχει μέσα της μία παρακμιακή ψυχή,
αλλά και βάση των εντολών που εκτελεί (ότι πρέπει να αγαπάει τα πάντα) από την
κοινωνία, τη θρησκεία και την οικογένεια, κάτι το οποίο έχει ήδη γίνει η
καθημερινή αλήθεια και ο αυτοσκοπός της. Αγαπάει, γιατί πρέπει να το κάνει,
γιατί δεν έχει μάθει αλλιώς.
Πώς θα μπορούσε να είχε μάθει αλλιώς; Πώς θα
μπορούσε να ξεμάθει μόνη της; Η βάση στήριξη της θα ήταν χάρτινη και θα ήταν
ριψοκίνδυνο να πέσει και να χαθεί μέσα στους «προβληματικούς». Μία τέτοια ψυχή δεν μπαίνει στο κόπο να πάρει στα σοβαρά ούτε για ελάχιστη στιγμή τον εαυτό
της. Φοβάται.. Της λείπει η δύναμη για ένα μοναχικό και δύσκολο ταξίδι. Πάνω σε
χαρτί κιόλας, με τόσο χάος και μοναξιά από κάτω; Όχι, δεν θα το επιχειρήσει! Προτιμά τη γαλήνη
των γνώριμων και ήρεμων βάλτων της ψεύτικης εξαναγκαστικής αγάπης. Είναι ασφαλής, μέσα στην μετριότητα της και μέσα
στη ουτοπική αγάπη των άλλων. Είναι πάλι μ’ αυτούς και αυτό επιθυμεί τελικά,
όπως το πρεζόνι την δόση του και ο θρήσκος την προσευχή του. Είναι εθισμένη μια
τέτοια ψυχή και δεν της είναι εύκολο να απομακρυνθεί από αυτή τη βόλεψη και τον
εθισμό, γιατί η ηθικότητα και η ζεστή αγάπη του περίγυρου της την κρατάνε
ασφαλή και της δίνουν τη δόση της.
Δικαιώνουν και βρίσκουν τον εαυτό τους, όλοι
αυτοί οι άνθρωποι του όχλου, όταν αγαπούν. Δεν ξέρουν τι ακριβώς αγαπούν πάνω
στο αντικείμενο της αγάπης τους, αλλά αγάπη χωρίς γνώση είναι ψεύτικη αγάπη! Τι
κερδίζουν; Μια ψευδαίσθηση αυτό-εκτίμησης και κυρίως μία καλοσυνάτη εικόνα προς
τους άλλους. Μία πιο βαθιά εικόνα στα μάτια των άλλων, σε αντιστάθμιση για
αυτό, που στην πραγματικότητα δεν είναι και ας το ξέρουν μέσα τους. Είναι
αδύνατον, για κάτι τέτοια παρασιτικά και βολεμένα άτομα, να νιώσουν το μεγαλείο
της επιλεκτικής αγάπης. Εκείνο το μεγαλείο που νιώθει μέσα του ο άνθρωπος που
ζει μακριά από τον όχλο, όταν γνωρίζει τι αγαπάει και το αγαπάει γιατί αξίζει.
Όταν γίνεται η αναγνώριση της αγάπης αυτής, από το αντικείμενο της αγάπης του,
αυτό δεν τον φοβίζει, διότι δεν έχει αμφιβολίες και κανένα αίσθημα ντροπής για
την επιλογή του, αλλά και για την καθαρότητα της αγάπης και των συναισθημάτων που
νιώθει. Στέκεται στο ύψος των επιλογών του ένας τέτοιος άνθρωπος! Η αγάπη σε
κάτι που αξίζει είναι ανυπέρβλητη και πολλές φορές δεν απαιτεί ανταπόκριση,
ακόμα και αν αγαπά με ιδιοτέλεια. Αφήστε λοιπόν την μετριότητα και την
αναγκαιότητα στην αγάπη και στην ένδειξη της, για τους μέτριους καλοπροαίρετους
υπάνθρωπους του όχλου.
Γίνε επιλεκτικός σε θέματα αγάπης!
Σαφώς, το άκρως αντίθετο στην αισθηματική ανθρώπινη
κλίμακα, είναι το μίσος. Μία λέξη που φοβίζει και προκαλεί τρόμο και απέχθεια.
Γιατί όμως; Το μίσος φέρνει αποτελέσματα ακραία,
αυτό είναι μία διαπίστωση, που δεν χρειάζεται παραδείγματα και αποδείξεις. Δεν
είναι ορθό, ο άνθρωπος να ταυτίζεται με ακραία αισθήματα, πόσο μάλλον όταν πίσω
από αυτά υποβόσκει η εκδικητικότητα. Το να κρίνεις όμως έντονα και χωρίς
ψευδαισθήσεις, καταστάσεις και ανθρώπους ή πιο συγκεκριμένα, να κρίνεις στερεότυπα
και συμπεριφορές, είναι κάτι που προτείνεται. Ας κάνουμε λοιπόν, μία ριψοκίνδυνη
και ίσως προκλητική κίνηση και ας
εξετάσουμε με άλλο μάτι το μίσος και τους λόγους που αυτό αντιμετωπίζεται σαν
κάτι απάνθρωπο. Το αίσθημα του μίσους είναι ανθρώπινο, οι αντιδράσεις που
προκαλεί στα άτομα που το νιώθουν όμως, δεν είναι.
Υπάρχει κάτι απίστευτα ευεργετικό σε μια
κατάσταση μίσους, η οποία είναι απόλυτα δικαιολογημένη, ως προς τους λόγους
της, που δύσκολα μπορείς να αδιαφορήσεις για αυτή την κατάσταση ή να
υποτιμήσεις τα συμπτώματα της. Τι εννοώ;
Αυτό που θέλω να φανερώσω (κυρίως στους εκπροσώπους της καθοδηγούμενης αγάπης)
είναι ότι, όταν κάτι έχει προσβάλει την οπτική εικόνα ενός καθαρού άξιου να
βλέπει και να κρίνει ανθρώπου και όταν αυτό το κάτι, έχει προσπαθήσει να κάνει
ζημιά με οποιοδήποτε τρόπο σε έναν τέτοιο άνθρωπο, τότε αυτό το κάτι, πρέπει να
κριθεί με εκείνη την ένταση, πού ακολουθείτε από την απαίτηση για εκδίκηση και σωστή
απόδοση δικαιοσύνης. Ο παρασιτισμός,
έχει γίνει το πλέον καθημερινό φαινόμενο και αυτό αηδιάζει μέχρι μίσους, αυτούς
που μπορούν να δουν αυτό το φαινόμενο στην αληθινή του κλίμακα.
Το να δικαιώνεις την αηδία που νιώθεις για
οτιδήποτε κακοπροαίρετο και προσβλητικό εισέρχεται στο πεδίο σου, είναι απλά μια
πράξη αυτοεκτίμησης. Μόνο μία περήφανη ψυχή, μπορεί να καταλάβει την λεπτότητα
και την ιδιομορφία, της παραπάνω κατάστασης και να δεχθεί την ηρεμία που
προκαλεί η δίκαιη αυτή διαλογή. Το μίσος, έχει υποτιμηθεί από θεολόγους,
φιλοσόφους, ανθρωπιστές, κοινωνιολόγους και από όλα τα μέλη της κοινωνίας της «εξαναγκαστικής
αγάπης» ακριβώς γιατί δεν υπήρχε το περήφανο μάτι, για να δει και να μπορέσει ή
μάλλον να τολμήσει, να κάνει την σωστή αξιολόγηση του συναισθήματος αυτού.
Το να μισείς αυτούς που είναι υπεύθυνοι για
την σταδιακή διάλυση της ανθρωπότητας, είναι κάτι το έντιμο. Ο μοναδικός εχθρός είναι τα σκοτεινά σύννεφα της μνησικακίας, που με αποφασιστικότητα και δύναμη
χαρακτήρα, μπορείς να τα σκορπίσεις. Η αγάπη για τα αληθινά άξια πράματα
μεγαλώνει έτσι και αμέσως μέσα σου καταξιώνονται οι σωστές αποστάσεις από αυτά
που πρέπει να έχεις μακριά σου, ώστε να μην μπορούν να παρασιτήσουν πάνω σου. Το
να μισείς αυτά που δεν αξίζουν, σημαίνει ότι αγαπάς αληθινά αυτά που αξίζουν.
Μισώ την αδιακρισία, μισώ την ασχήμια, μισώ
τη βία, μισώ την αδιαλλαξία, μισώ την αδικία, μισώ την επιτηδευμένη αλαζονεία
και την στενοκεφαλιά, μισώ τον κάθε είδους προσηλυτισμό και την κάθε μορφή
θρησκείας, μισώ την κάθε φανατική ομαδοποίηση και τέλος μισώ οτιδήποτε
αντιτίθεται στην εξύψωση του όμορφου, του φυσικού και του ιδιαίτερου. Νιώθω μία
απερίγραπτη αγαλλίαση και μία αξεπέραστη υπερηφάνεια για το εκλεπτυσμένο μου
γούστο και για τους διαχωρισμούς που αυτό μου επιβάλει να κάνω.
Σ. Γούναρης
Στιγμές ανάπαυλας και καθαρότητας (Αποφθέγματα 6-10)
(6)
Θεωρίες και σκέψεις που
δεν έχουν ειπωθεί ποτέ, περιμένουν εμάς να τις ξεστομίσουμε.
(7)
Το πάθος σε ένα ζευγάρι
πεθαίνει όταν το κρεβάτι δεν τρίζει όπως παλιότερα..
(8)
Η χαλάρωση από το
συνεχόμενο τράνταγμα της αλήθειας και της πραγματικότητας που βλέπουμε και
ζούμε καθημερινά και μας περικλείει σε όλη την διάρκεια της ημέρας, είναι
εφικτή μόνο μέσα στην ηρεμία της νύχτας.
(9)
Το φεγγάρι μας δείχνει
την αδυναμία του ήλιου, μας φανερώνει ότι ακόμα και ο Ήλιος δεν είναι αρκετός για να
φωτίσει συγχρόνως ολόκληρο τον πλανήτη.
(10)
Οι αναμνήσεις της ζωής
μας και η φαιδρή ανέλπιστη φαντασίωση να ξανά ζήσουμε κάτι από το παρελθόν,
είναι αυτά που μας κρατούν μακριά από την αυτοκτονία. Όχι η μελλοντική μας
ζωή. Όλα αυτά σαφώς, με την προϋπόθεση
να είσαι σε προχωρημένη ηλικία και να μην έχεις απογόνους.
Σ. Γούναρης
Στιγμές ανάπαυλας και καθαρότητας (Αποφθέγματα 1-5)
(1)
Το να θέλεις να
προστάζεις και να επιβάλεις σημαίνει ότι θέλεις να επιβεβαιώνεσαι απέναντι
στον εαυτό σου.
(2)
Τα όνειρα κρύβουν την
γεύση των καταστάσεων, των συναισθημάτων και της ζωής που θα ήθελες να ζήσεις..
(3)
Η πολιτισμική κατάσταση
ενός κράτους φανερώνεται από τη συμπεριφορά και τον βαθμό βιαιότητας των νέων
του, όπως επίσης και από την εξέλιξη της αρχιτεκτονικής και των τεχνών.
(4)
Οι κακές συνήθειες
είναι αποτέλεσμα χρόνιας τεμπελιάς και νωθρότητας.
(5)
Αυτό πού όλοι
αναζητούμε και μας φέρνει στην απόλυτη κατάστασης παθητικής νοσταλγικής
ευφορίας, είναι η μυρωδιά και η γεύση παλιότερων καταστάσεων και περιόδων της
ζωής μας.
Σ. Γούναρης
Οι γυναίκες σαν παράδειγμα
Ποίος έχει την δύναμη
και την τερατώδη θέληση να βάλει φραγμούς και να υπονομεύσει αυτό το πλάσμα που καθοδηγεί κάτω από την επιφάνεια του κοινωνικού μας ειδώλου την ροή της
ανθρωπότητας και ευθύνεται για την ομορφιά και την εξέλιξη πού τώρα όλοι
(σχεδόν) απολαμβάνουμε. Το προσπάθησαν πολλοί φαλλοκράτες, αντί-ανθρωπιστές σε
όλα τα χρόνια που προηγήθηκαν και συνεχίζουν μέχρι και τώρα να το κάνουν και
δυστυχώς είμαστε και εμείς ένα μέρος της προσπάθειας τους, γιατί εάν δεν τους
βοηθήσαμε, τους αφήσαμε να υποδουλώσουν και να πολεμήσουν το γυναικείο φύλλο,
άσχετα εάν στο τέλος οι γυναίκες έπαιρναν με έμμεσο τρόπο την εκδίκηση τους.
Εάν δεν υπήρχαν οι γυναίκες να κατευνάσουν τα
κτηνώδη ένστικτα των ανδρών, ο κόσμος μας θα ήταν διαλυμένος ή εντελώς
αποκρουστικός και άσχημος..
Ο άντρας με την συμπεριφορά του, ανάγκασε τις
γυναίκες να βελτιώσουν στον μέγιστο
βαθμό τις αρετές τους, δηλαδή τις δυνάμεις τους, δηλαδή τα όπλα τους εναντίον
των ανδρών. Αυτό ήταν μία δικαίωση για αυτές, που τώρα έπαιρναν σε ένα μεγάλο
βαθμό τα ηνία της εξουσίας στα χέρια τους, πάντα υπογείως όμως και σιωπηλά. Σε
προσωπικές μάχες, μέσα στα σπίτια παλιότερα και τα τελευταία χρόνια σε πιο ανοιχτά
κοινωνικά επίπεδα, η μάχη έφερνε σαν νικητή τις γυναίκες, όταν ο άντρας δεν τις
νικούσε με την βιαιοπραγία (αλλά και εκεί η εκδίκηση από την γυναίκα ήταν θέμα
χρόνου). Έτσι οι γυναίκες, έχοντας πλήρη επίγνωση των δυνάμεων τους,
χρησιμοποίησαν μόνο τα αναγκαία για να κάνουν τον άντρα υποχείριο τους. Μόνο
ελάχιστες περιπτώσεις ανδρών, θα μπορούσαν να γλιτώσουν από αυτή την κατάσταση.
Μέσα
στο παραφουσκωμένο αντρισμό τους, όμως, οι άντρες δεν φάνηκαν αρκετά άντρες, ώστε να παραδεχτούν
την ανάγκη που έχουν να είναι μαζί με γυναίκες, είτε αυτή είναι η μητέρα τους,
η γυναίκα τους είτε κάποια άλλη γυναίκα. Τουλάχιστον αφού τις καταδιώκουν, τις κατηγορούν και τις καταδικάζουν
τόσο πολύ ,ας μας πούνε γιατί τις ερωτεύονται τόσο εύκολα και έντονα και
τρέχουν από πίσω τους σε σημείο αηδίας. Μήπως, γιατί κατά βάθος ξέρουν την
κατωτερότητα τους, μπροστά σε αυτά τα θεία πλάσματα, σκέφτομαι εγώ. Τελικά, το πιστοποιώ
καθημερινά, όπου και να στρέψω το βλέμμα μου.
Υπάρχει βεβαίως και το είδος της γυναίκας,
που απαρνήθηκε τις αρετές της και θυσίασε τον εαυτό της και την ομορφιά της στο
βωμό των ανδρών και των εύκολων λύσεων, αυτές είναι ανάξιες λόγου και δυστυχώς είναι αρκετές.
Η
ικανότητα της γυναίκας στο να είναι πιο ανθρώπινη και αναγκαία στη Φύση, σε
σχέση με τον άντρα, αποδεικνύεται από το ρόλο που της έδωσε η ίδια η Φύση. Ο
ρόλος του να είναι μητέρα, να φέρνει μία νέα ζωή στον κόσμο και να έχει την
ικανότητα να μεγαλώσει με απόλυτα ανιδιοτελή αγάπη και γνήσια στοργή το παιδί της,
είναι αδιαμφισβήτητος. Δεν είναι τυχαίο γεγονός ότι το παιδί, από την πρώτη του
επαφή με τον κόσμο και σε όλη την διάρκεια της ζωής του, έχει μία ανεξήγητη αλλά
πλήρη επικοινωνία με την μητέρα. Ο ρόλος του πατέρα είναι εξίσου σημαντικός
βεβαίως, αλλά παίρνει την δεύτερη θέση..
Η υπομονή και η μεθοδικότητα, είναι η
στρατηγική της γυναίκας απέναντι σε δύσκολες καταστάσεις. Αυτή είναι η αλήθεια
που πειράζει τους περισσότερους άντρες, γιατί ξέρουν ότι ποτέ δεν θα μπορέσουν
να αντιμετωπίσουν με αυτόν τον τρόπο τις δύσκολες καταστάσεις, ο δικός τους
τρόπος είναι η τραχύτητα και η βιασύνη. Η πνευματικότητα και η αναλυτική σκέψη
των περισσότερων γυναικών, τις έχει οδηγήσει πλέον στην κατάσταση να μην έχουνε
εχθρό για να αναμετρηθούν, αφού ο άντρας σπάνια θα μπορούσε να είναι άξιος
αντίπαλος. Έτσι οι γυναίκες στράφηκαν η μία στην άλλη, για να ξεδιψάσουν την
δίψα τους για μάχη και αναμέτρηση. Ένας εμφύλιος πόλεμος, με πολλές παγίδες και
καθόλου αίμα..
Το να
έχουμε την γυναίκα και τις αρετές της σαν παράδειγμα, δεν είναι καθόλου υποτιμητικό
ή ντροπιαστικό, γιατί έτσι θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε τον εαυτό μας και να
καταλάβουμε κάτι από τον σκοτεινό, και μυστηριώδη τρόπο που σκέφτονται αυτά τα
ηδονικά και πανούργα πλάσματα. Κάποιος θα πρόσθετε εδώ «και πονηρά πλάσματα» αλλά
θα ήθελα να πω ότι ο χαζός άντρας, την αναλυτική σκέψη και την εξυπνάδα της γυναίκας,
επειδή δεν μπορεί να την καταλάβει την βαφτίζει πονηριά.
Στην τελική, ποιος άντρας θα μπορούσε να
κατανοήσει και να συγκρίνει τον εαυτό του με την θεϊκή και απροσπέλαστη ομορφιά
μίας γυναίκας, που με το σίγουρο και μυστηριώδες περπάτημα της, αναδεύοντας μία
ανυπέρβλητη σεξουαλική αύρα και στολισμένη μόνο με ένα ελαφρύ βάψιμο των
φυσικών και αναλογικών χαρακτηριστικών του γαλήνιου προσώπου της, φορώντας ένα
αέρινο φόρεμα, που τονίζει το τέλεια δομημένο σώμα της με τις θελκτικές
καμπύλες και τις σωστές αναλογίες, διασχίζει το πλακόστρωτο με φόντο τον
απογευματινό ήλιο…
Σ. Γούναρης
Σ. Γούναρης
Μάτσου Πίτσου (Περού)
Η πόλη ανακαλύφθηκε το 1911, στις 24 Ιουλίου, από τον Αμερικανό ιστορικό και αρχαιολόγο Χίραμ Μπίνγκαμ.
Η δυσπρόσιτη θέση του Μάτσου Πίτσου έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι ήταν το τελευταίο καταφύγιο των Ίνκας, στον αγώνα τους εναντίον των Ισπανών.
http://www.ianos.gr/
https://www.facebook.com/apotisandeis.stokrevatisou?ref=hl
Άνδεις, Ισημερινός, Αλπακά
 |
| Αλπακά |
 |
| Άνδεις |
 |
| Κοπάδι αλπακά στις Άνδεις |
 |
| Λάμα |
 |
| Σημαία Ισημερινού |
 |
| Κίτο (Ισημερινός) |
 |
| Κίτο (Ισημερινός) |
Οι Άνδεις (από τη λέξη της γλώσσας Κέτσουα: Anti(s) = «υψηλή κορυφή») είναι η μακρύτερη οροσειρά της Γης. Καταλαμβάνει σχεδόν ολόκληρη τη δυτική ακτή της Νότιας Αμερικής, με γενική κατεύθυνση βορρά-νότου. Τα βουνά των Άνδεων εκτείνονται σε επτά χώρες: Την Αργεντινή, τη Βενεζουέλα, τη Βολιβία, τον Ισημερινό, την Κολομβία, το Περού και τη Χιλή. Μάλιστα κάποιες από αυτές, κυρίως το Περού και η Βολιβία, είναι γνωστές ως «κράτη των Άνδεων».
 |
| Νότια Αμερική |
http://www.ianos.gr/
https://www.facebook.com/apotisandeis.stokrevatisou
https://www.facebook.com/stergios.gounaris.fanpage
Η υπομονή και η
μεθοδικότητα, είναι η στρατηγική της γυναίκας απέναντι σε δύσκολες καταστάσεις.
Αυτή είναι η αλήθεια που πειράζει τους περισσότερους άντρες, γιατί ξέρουν ότι
ποτέ δεν θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν με αυτόν τον τρόπο τις δύσκολες
καταστάσεις, ο δικός τους τρόπος είναι η τραχύτητα και η βιασύνη. Η
πνευματικότητα και η αναλυτική σκέψη των περισσότερων γυναικών, τις έχει οδηγήσει
πλέον στην κατάσταση να μην έχουνε εχθρό για να αναμετρηθούν, αφού ο άντρας
σπάνια θα μπορούσε να είναι άξιος αντίπαλος. Έτσι οι γυναίκες στράφηκαν η μία
στην άλλη, για να ξεδιψάσουν την δίψα τους για μάχη και αναμέτρηση. Ένας
εμφύλιος πόλεμος, με πολλές παγίδες και καθόλου αίμα..
Αποτελέσματα της ηθικής και της παρακμής ως ιδεολογίες
Ο ορισμός της ηθικής ως αρρώστιας είναι
αποδεδειγμένος από τα συμπτώματα που άφησε στο κάθε πέρασμα της, από οποιαδήποτε
εποχή, οποιοδήποτε χώρο και κυρίως οποιοδήποτε άνθρωπο. Ας μην ξεχνάμε ότι
είναι κάτι διαφορετικό η ηθική από την ευγενή συμπεριφορά και την σωστή κρίση
καταστάσεων.
Η
ανήθικη εκ φύσεως υπόσταση του ανθρώπου ευθύνεται για την οποιαδήποτε πρόοδο
σημειώθηκε στα δρώμενα της ιστορίας του πολιτισμού μας. Πιο ξεκάθαρα; Αυτοί οι
λαμπροί άνθρωποι, που μέσα τους κατοικούσε ένα ελεύθερο πνεύμα και άφησαν την
ενστικτώδη ορμή τους για δημιουργία, να πάρει τον δικό της δρόμο, μακριά από τα
σκοτεινά αδιέξοδα της ηθικής, ανέβασαν τον άνθρωπό ένα σκαλί παραπάνω σε θέματα
γνώσης και σοφίας. Αυτοί οι κυνηγοί της γνώσης, οι ανικανοποίητοι ερευνητές με
τα τολμηρά μάτια, που διαπερνούσαν τα πέπλα της ηθικής εγκατεστημένης
φαιδρότητας, αποτέλεσαν ίσως το μοναδικό χρήσιμο είδος ανθρώπου! Πρέπει να
είναι κάποιος πολύ μακριά από την ηθική για να καταλάβει το μεγαλείο της
τόλμης τους. Αυτοί οι τολμηροί ερευνητές, ήταν πάντα το μεγάλο πρόβλημα κάθε
πολιτικού, θρησκευτικού, κοινωνικού και πολιτισμικού συστήματος. Όλα αυτά τα
κατεστημένα συστήματα, είχαν πάντα τον φόβο της επαγρύπνησης του όχλου και ο
μοναδικός που μπορούσε να το κάνει αυτό ήταν τα ελεύθερα πνεύματα. Το σύστημα
δεν θέλει την επανάσταση, με την επανάσταση θα διαλυόταν μια τόσο μακροχρόνια
προσπάθεια ύπνωσης και υποδούλωσης του αρχικά ελεύθερου και ανεξάρτητου ανθρώπινου
είδους.
Ας δούμε όμως το πρόβλημα από μία άλλη
πλευρά. «Όση πρόοδος
έφεραν οι εχθροί της βασιλείας μας τώρα δύσκολα αλλάζει, απλά από εδώ και πέρα,
θα είμαστε πιο προσεκτικοί και εκτός αυτού μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάτι
από την καινούργια γνώση που άθελα τους μας φανέρωσαν, προς όφελος μας και έπειτα
να την παρουσιάσουμε στον όχλο σαν δικό μας δώρο.»
Έτσι,
τοποθετήθηκαν απέναντι στους ανήθικους εκσυγχρονιστές, όλα τα συστήματα της
πίεσης και της υποδούλωσης. Τους χρησιμοποίησαν και στην συνέχεια τους άφησαν
είτε στην αφάνεια να σαπίσουν, είτε στην κυριολεξία τους εξολόθρευσαν. Τους
παρουσίασαν έπειτα με τα χειρότερα λόγια στον λαό, κυρίως χαρακτηρίζοντας τους
ανήθικους, άθεους και εχθρούς της όμορφα προγραμματισμένης κοινωνίας. Ο λαός
σαν καθοδηγούμενος δικαστής, τους καταδίκασε σαν μία εγκληματική φάρα και τους
οδήγησε στην χλευαστική απομόνωση. Έτσι λοιπόν, κάθε πολιτική φασιστική ηγεσία,
δίχως τύψεις για την απομόνωση των ανήθικων προοδευτικών συνέχιζε το έργο της!
Η ηθική έγινε λοιπόν η σταθερή βάση για όλους
και ότι ξέφευγε έστω και λίγο από τα όρια της, ήταν χυδαίο. Δεν υπήρχε στο
ελάχιστο ή προσωπική πινελιά στη σκέψη, όλοι έπρεπε να γίνουν υποχείρια και
δούλοι των καθορισμένων τακτικών και ορίων της ηθικής, στην συμπεριφορά και
στην σκέψη. Η ηθική,
ήταν και είναι ένα σύστημα δημιουργημένο για την καταπίεση του προσωπικού
αυθορμητισμού.
Ας μην
ξεχνάμε, ότι η ηθική δεν έκανε ποτέ κανέναν άνθρωπο καλύτερο και αρμονικότερο,
απλά τον έκανε να νιώθει ντροπή και να κρύβει την φύση της δικής του
ιδιοσυγκρασίας και κράσης. Ο άνθρωπος, από την συνεχόμενη καταπίεση που δεχόταν
ο αυθορμητισμός, του μετατράπηκε
σταδιακά σε ένα τέρας μνησικακίας και άρχισε τελικά να μεταμορφώνεται σε υπάνθρωπο.
Η ηθική έπεσε σαν επιδημία, κυρίως πάνω στους αναπτυγμένους πολιτισμούς και αυτό
ελάχιστα έχει αλλάξει από τότε. Όχι μόνο η ηθική, αλλά και η τάση προς παρακμή.
Το να αποδεχτείς κάποιες θεωρίες και κάποια
θρήσκο-κοινωνικοπολιτικά συστήματα και να τα θεσπίσεις στην ψυχή σου, σαν κάτι
απόλυτα αληθινό αδιαφορώντας που αυτές οι θεωρίες και αυτά τα συστήματα σε
αναπροσδιορίζουν ολοκληρωτικά και σε αντιμετωπίζουν, σαν να μην έχεις την
ελάχιστη προσωπική βούληση και κρίση και όχι σαν νοήμων άνθρωπο με την δικιά
του αυτόνομη βούληση, σημαίνει ότι έχεις μέσα σου την σπορά του υπάνθρωπου που
τρέφεται μέσα από την δική του αποδυνάμωση και καταλήγει σε μία χωρίς
επιστροφή, μόνιμη παρακμιακή κατάσταση.
Ουσιαστικά, εξυμνείς την παρακμή και την
υποδούλωση σαν ιδεολογία και ταυτίζεσαι σε εθιστικό βαθμό με αυτή, αδιαφορώντας
για τις συνέπειες που θα εμφανιστούν μέσα σου. Έχεις γίνεις ένας παρακμιακός
πλέον, που καθοδηγείτε από ιδέες και σχέδια κάποιων άλλων. Ο εαυτός σου, έχει
πέσει σε λήθη και το γούστο σου έχει γίνει κοινότυπο και άσχημο. Αναγνωρίζεις
σαν όμορφο το άσχημο και σαν βρώμικο το καθαρό, συγχρόνως μεγαλώνει μέσα σου η
μνησικακία, ο μηδενισμός, ο φανατισμός και η ζήλεια για οτιδήποτε είναι
ανεξάρτητο και ελεύθερο. Γίνεσαι ανέντιμος και ματαιόδοξος και δεν θέλεις να αναγνωρίσεις
τίποτα σαν καλύτερο από τις ιδέες σου. Απαιτείτε εντιμότητα χαρακτήρα, για να
παραδεχτείς ενώπιον κάποιου ότι είναι καλός σε κάτι η ότι γνωρίζει καλύτερα από
εσένα για ένα θέμα και να του δώσεις μία ένθερμη αληθινή επιβράβευση. Ο έντιμος
και δυνατός χαρακτήρας αισθάνεται όμορφα ,όταν περιτριγυρίζεται και από άλλες
κορυφές.
Η
ανεντιμότητα και η κακία, ξεχειλίζουν όμως από εσένα και δημιουργούν έτσι την
άσχημη εικόνα σου, μέσα στο διαστρεβλωμένο καθρέφτη της κοινωνίας. Επιθυμείς να
βλέπεις τριγύρω σου δύσοσμες κορυφές χωματερών, παρά ανεμοδαρμένες κορυφές. Με
όπλο την αδιακρισία, προσπαθείς να βρεις κάτι που να σε κρατήσει στην μίζερη
και άθλια ζωή σου και νομίζεις ότι αυτό θα γίνει με το κραυγάζεις ενάντια σε
αυτούς που δεν καταστράφηκαν σαν εσένα, εσένα που είπες το μεγάλο Όχι στην ζωή.
Κάνεις λάθος όμως, η κραυγή σου μας προκαλεί απλά γέλιο και ευχαρίστηση,
ξέροντας ότι έχεις την μοίρα που σου αρμόζει, όσο και αν το αρνείσαι αυτό! Εμάς,
η δική μας μοίρα είναι Διονυσιακή και μας υπόσχεται εξέλιξη και απολαύσεις,
γιατί εμείς έχουμε πει το μεγάλο Ναι στη ζωή.
Σ. Γούναρης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)