Ποίος έχει την δύναμη
και την τερατώδη θέληση να βάλει φραγμούς και να υπονομεύσει αυτό το πλάσμα που καθοδηγεί κάτω από την επιφάνεια του κοινωνικού μας ειδώλου την ροή της
ανθρωπότητας και ευθύνεται για την ομορφιά και την εξέλιξη πού τώρα όλοι
(σχεδόν) απολαμβάνουμε. Το προσπάθησαν πολλοί φαλλοκράτες, αντί-ανθρωπιστές σε
όλα τα χρόνια που προηγήθηκαν και συνεχίζουν μέχρι και τώρα να το κάνουν και
δυστυχώς είμαστε και εμείς ένα μέρος της προσπάθειας τους, γιατί εάν δεν τους
βοηθήσαμε, τους αφήσαμε να υποδουλώσουν και να πολεμήσουν το γυναικείο φύλλο,
άσχετα εάν στο τέλος οι γυναίκες έπαιρναν με έμμεσο τρόπο την εκδίκηση τους.
Εάν δεν υπήρχαν οι γυναίκες να κατευνάσουν τα
κτηνώδη ένστικτα των ανδρών, ο κόσμος μας θα ήταν διαλυμένος ή εντελώς
αποκρουστικός και άσχημος..
Ο άντρας με την συμπεριφορά του, ανάγκασε τις
γυναίκες να βελτιώσουν στον μέγιστο
βαθμό τις αρετές τους, δηλαδή τις δυνάμεις τους, δηλαδή τα όπλα τους εναντίον
των ανδρών. Αυτό ήταν μία δικαίωση για αυτές, που τώρα έπαιρναν σε ένα μεγάλο
βαθμό τα ηνία της εξουσίας στα χέρια τους, πάντα υπογείως όμως και σιωπηλά. Σε
προσωπικές μάχες, μέσα στα σπίτια παλιότερα και τα τελευταία χρόνια σε πιο ανοιχτά
κοινωνικά επίπεδα, η μάχη έφερνε σαν νικητή τις γυναίκες, όταν ο άντρας δεν τις
νικούσε με την βιαιοπραγία (αλλά και εκεί η εκδίκηση από την γυναίκα ήταν θέμα
χρόνου). Έτσι οι γυναίκες, έχοντας πλήρη επίγνωση των δυνάμεων τους,
χρησιμοποίησαν μόνο τα αναγκαία για να κάνουν τον άντρα υποχείριο τους. Μόνο
ελάχιστες περιπτώσεις ανδρών, θα μπορούσαν να γλιτώσουν από αυτή την κατάσταση.
Μέσα
στο παραφουσκωμένο αντρισμό τους, όμως, οι άντρες δεν φάνηκαν αρκετά άντρες, ώστε να παραδεχτούν
την ανάγκη που έχουν να είναι μαζί με γυναίκες, είτε αυτή είναι η μητέρα τους,
η γυναίκα τους είτε κάποια άλλη γυναίκα. Τουλάχιστον αφού τις καταδιώκουν, τις κατηγορούν και τις καταδικάζουν
τόσο πολύ ,ας μας πούνε γιατί τις ερωτεύονται τόσο εύκολα και έντονα και
τρέχουν από πίσω τους σε σημείο αηδίας. Μήπως, γιατί κατά βάθος ξέρουν την
κατωτερότητα τους, μπροστά σε αυτά τα θεία πλάσματα, σκέφτομαι εγώ. Τελικά, το πιστοποιώ
καθημερινά, όπου και να στρέψω το βλέμμα μου.
Υπάρχει βεβαίως και το είδος της γυναίκας,
που απαρνήθηκε τις αρετές της και θυσίασε τον εαυτό της και την ομορφιά της στο
βωμό των ανδρών και των εύκολων λύσεων, αυτές είναι ανάξιες λόγου και δυστυχώς είναι αρκετές.
Η
ικανότητα της γυναίκας στο να είναι πιο ανθρώπινη και αναγκαία στη Φύση, σε
σχέση με τον άντρα, αποδεικνύεται από το ρόλο που της έδωσε η ίδια η Φύση. Ο
ρόλος του να είναι μητέρα, να φέρνει μία νέα ζωή στον κόσμο και να έχει την
ικανότητα να μεγαλώσει με απόλυτα ανιδιοτελή αγάπη και γνήσια στοργή το παιδί της,
είναι αδιαμφισβήτητος. Δεν είναι τυχαίο γεγονός ότι το παιδί, από την πρώτη του
επαφή με τον κόσμο και σε όλη την διάρκεια της ζωής του, έχει μία ανεξήγητη αλλά
πλήρη επικοινωνία με την μητέρα. Ο ρόλος του πατέρα είναι εξίσου σημαντικός
βεβαίως, αλλά παίρνει την δεύτερη θέση..
Η υπομονή και η μεθοδικότητα, είναι η
στρατηγική της γυναίκας απέναντι σε δύσκολες καταστάσεις. Αυτή είναι η αλήθεια
που πειράζει τους περισσότερους άντρες, γιατί ξέρουν ότι ποτέ δεν θα μπορέσουν
να αντιμετωπίσουν με αυτόν τον τρόπο τις δύσκολες καταστάσεις, ο δικός τους
τρόπος είναι η τραχύτητα και η βιασύνη. Η πνευματικότητα και η αναλυτική σκέψη
των περισσότερων γυναικών, τις έχει οδηγήσει πλέον στην κατάσταση να μην έχουνε
εχθρό για να αναμετρηθούν, αφού ο άντρας σπάνια θα μπορούσε να είναι άξιος
αντίπαλος. Έτσι οι γυναίκες στράφηκαν η μία στην άλλη, για να ξεδιψάσουν την
δίψα τους για μάχη και αναμέτρηση. Ένας εμφύλιος πόλεμος, με πολλές παγίδες και
καθόλου αίμα..
Το να
έχουμε την γυναίκα και τις αρετές της σαν παράδειγμα, δεν είναι καθόλου υποτιμητικό
ή ντροπιαστικό, γιατί έτσι θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε τον εαυτό μας και να
καταλάβουμε κάτι από τον σκοτεινό, και μυστηριώδη τρόπο που σκέφτονται αυτά τα
ηδονικά και πανούργα πλάσματα. Κάποιος θα πρόσθετε εδώ «και πονηρά πλάσματα» αλλά
θα ήθελα να πω ότι ο χαζός άντρας, την αναλυτική σκέψη και την εξυπνάδα της γυναίκας,
επειδή δεν μπορεί να την καταλάβει την βαφτίζει πονηριά.
Στην τελική, ποιος άντρας θα μπορούσε να
κατανοήσει και να συγκρίνει τον εαυτό του με την θεϊκή και απροσπέλαστη ομορφιά
μίας γυναίκας, που με το σίγουρο και μυστηριώδες περπάτημα της, αναδεύοντας μία
ανυπέρβλητη σεξουαλική αύρα και στολισμένη μόνο με ένα ελαφρύ βάψιμο των
φυσικών και αναλογικών χαρακτηριστικών του γαλήνιου προσώπου της, φορώντας ένα
αέρινο φόρεμα, που τονίζει το τέλεια δομημένο σώμα της με τις θελκτικές
καμπύλες και τις σωστές αναλογίες, διασχίζει το πλακόστρωτο με φόντο τον
απογευματινό ήλιο…
Σ. Γούναρης
