Διάλογος τρίτος

(3)

Α- Είναι πολλές οι στιγμές που νιώθω ότι δεν έχω κάτι καινούργιο να πω ή να σκεφτώ..

Β- Γιατί το νιώθεις αυτό;

Α- Δεν μπορώ να βρω κάτι το καινούργιο στις σκέψεις μου, κάτι που να μην έχει ειπωθεί ήδη.

Β- Είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι έχουνε φιλοσοφήσει πάνω στο καθετί, ορατό και μη ορατό!

Α- Αυτό επίσης το βλέπω και σε όλους όσους τυγχάνει να μιλήσω για διάφορα θέματα περί μικρόκοσμου και μακρόκοσμου. Δεν ακούγεται τίποτα άλλο πέραν αυτών που έχουν ήδη πει κάποιοι παλιότερα. Απλά αναπαράγονται τα λόγια αυτών.

Β- Το βρίσκω πολύ λογικό αυτό φίλε μου, να αναφέρεσαι δηλαδή σε πράγματα που έχουν αποδειχθεί με την προσπάθεια των παλιότερων και με την βοήθεια της επιστήμης και τις φιλοσοφίας δεν είναι κακό. Αυτή η γνώση πρέπει να μεταλαμπαδεύεται!

Α- Συμφωνώ μαζί σου και το επιδοκιμάζω αυτό. Τι γίνεται όμως όταν πρέπει να ειπωθεί κάτι καινούργιο για τον άνθρωπο, τα συναισθήματα του και την ιδιοσυγκρασία του;

Β- Να γίνει αυτό που ορίζει η λογική.

Α- Τι θα έπρεπε να ειπωθεί δηλαδή σε αυτή την περίπτωση, που το ορίζει η λογική;

Β- Η διαφορετικότητα και η αλήθεια του καθενός και όχι η προσπάθεια ταυτοποίησης  του καθενός με τα ήδη υπάρχοντα πολυχρησιμοποιημένα καλούπια, που ορίζουν συγκεκριμένες ανθρώπινες ιδιοσυγκρασίες και υποστάσεις. Μόνο το σπάσιμο του καλουπιού σου και η αναζήτηση της δικής σου διαφορετικότητας και αλήθειας θα σε βοηθούσε να πεις και να σκεφτείς κάτι καινούργιο και σίγουρα μοναδικό!

Σ. Γούναρης